Den hamer

1u31; 15,6km; 10.2km/h; 5m51/km; 176 bpm

Vandaag ervaarde ik de befaamde "klop van de hamer". Samen met B. hadden we afgesproken om 15km sqamen lopen. Gezien het mijn laatste weekje verlof is, zal het waarschijnlijk nog een eindje duren vooraleer we samen kunnen gaan lopen. "Een extraatje kan dus geen kwaad," dacht ik.
Vanmiddag ben ik terzelfdertijd begonnen met een koolhydraten dieet ter voorbereiding van "dwars door Grijsloke".
Zo dacht ik dat de pasta van vanmiddag mij zonder problemen de 15km gingen helpen lopen, vooral als je er rekening mee houdt dat we begin deze week 11.5km op een hellend parcours zonder problemen liepen aan 10km/u.
Niets was minder waar!
Het parcours was eveneens lekker hellend (we liepen in de streken van de Kluisberg) en het eerste uur ging redelijk vlot. Op de 6de helling liep het echter verkeerd. Ik had het wel moeten kunnen raden want sinds enkele minuten begon ik minder te zweten. En plots was de gevreesde hamer daar. Het lukte me bijna niet meer. Mijn hartslag sloeg hoog boven 180 en zakte er niet meer onder. Kijk maar mijn gemiddelde hartslag ! Niet vergeten dat die het eerste uur net onder de 170bpm zat. Het laatste half uur werd dan moordend, een psychologische strijd om aan het einde te geraken.
Vandaag was dus een dagje leren doseren en zorgen voor een "fuel belt" om te kunnen drinken bij hogere snelheden en hartslag. Volgende duurloop aan dit tempo wordt dus uitzoeken hoever ik kan gaan.