Hoe Bruno een vrouw werd...

1:01:57; 11,09km; 10,7km/u; 5m35/km; AHR 163

...althans, dit deed de kledij vermoeden.
Vandaag toen ik bij Julie aankwam (om mijn vorige week vergeten jas op te halen, een goed en makkelijk excuus om nog eens samen te trainen) was ik bijna aan het bibberen van de kou tgv de eerste koudere dagen van dit jaar. Om 1 of andere mysterieuse reden, verteerde mijn lichaam het winteruur niet goed.
Julie kreeg zoveel "compassie" met mij dat ze me een shirt met lange mouwen leende. "Het is wel een vrouwe model," verontschuldigde ze zich. Hoedanook, dit zat lekker warm en het voelde niet zo slecht om tijdelijk een vrouw te zijn.
Het winteruurgevoel bleek echter niet alleen op mijn lichaam te werken, mijn Parijsbuddy evenals haar Garmin hadden er ook last van. Dat er nu nog maar iemand vertelt dat machines geen ziel hebben! Kort samengevat, de parijs-buddy-loop was zwaar. Een klein akkefietje extra tov vorige week, waren enkele sprintjes tussen (niet verlichte) lantaarnpaaltjes. Wel leuk sprinten in het half donker. Een aanrader
Terug in de warmte, kreeg ik een lekkere warme tomatensoep met 2 balletjes. En dat smaakte zulle.
Als afsluiter, kreeg ik de hoofdprijs van de laatste kledij wedstrijdvraag : een Medium (dat staat toch op het etiket) T Shirt van Eindhoven. Wat moet de L maat wel zijn ? Ik zwem er bijna in (zie foto)

Toemaatje : Ben ingeschreven voor Egmond halve marathon + Kerstcorrida Deerlijk
There's no way back