officiële tijd 1:20:04 (=11,25 km/u)
afgeklokte tijd 1:17:33 (=11,6 km/u)
Zondag was het zover : mijn eerste 15K. Zalig (lopers)weer zoals voorspeld door Frank Debosere.
Het opstaan was nogal moeilijk, mijn optreden van vrijdag zat me nog in de benen, Manau had me de laatste 2 nachten een paar keer uit bed geroepen en ik moest (relatief) vroeg op. Fanny ging namelijk meedoen aan een soort 2de hands beurs voor kinderkleren in een naburige gemeente.
Na het aankleden van de 3 kinderen in huis (Ella, Manau en het grootste kind met een nog halve kater in het hoofd) maar naar de bakker, snel alles opruimen en mama gaan ophalen na de beurs.
Na een helse rit vol met (vervelende) zondagsrijders zijn we D. (een collega) gaan ophalen op de parking van Lochristi.
Tijdens onze rit viel het ons op dat de afspraak (2u30) heel laat was op de firma. Wie stond er als eerste op de parking : de westvlamingen! Die kwamen van het dichtst natuurlijk. Vervolgens de brusselaars, de antwerpenaren. En wie kwam niet opdagen : de Hasselaars. Het begon al goed : stress door het wachten. Daarenboven is jullie dienaar erin geslaagd om het alarm van de firma te laten afgaan, kwestie van wat meer stress te leveren.
Na veel gewacht : richting start.
Een gulden tip : nooit zo laat afspreken voor een wedstrijd. Het werd dus spoeien om op tijd aan de start te komen. 1 troost : we stonden net na Gella Van de Caveye aan de start. (weer typisch : we staan samen met westvlamingen aan de start van een loopwedstrijd aan de andere kant van het land).
Het startschot en ... wachten. 2m30 verloren aan wachten.
De sfeer bleef er hoedanook in. Het deed deugd weer eens te starten in een wedstrijd (na bijna 2 maand). 1 nadeel aan zo'n massa event : je kunt niet starten op je eigen tempo. Door de smalle straten van Hasselt was het continu slalommen en proberen je voorgangers niet omver te lopen, moeilijk voor zo een lomperik als mezelf. Er was wel een goede sfeer. Eens uit het centrum heb ik mijn eigen tempo kunnen opzoeken. Een geluk,mijn collega B (uit Schoten) liep op hetzelfde tempo. Baserend op een hartslag van 170-175, hebben we zo samen een leuke tijd gelopen tot km12. Het enige lastige stuk was langs het albertkanaal waar we eventjes een flinke wind tegen hadden. Voor de rest : uitstekende sfeer.
km12 was het opnieuw binnenkomen van Hasselt, ik voelde me nog goed dus tijd voor een versnelling. Sorry B. maar ik kon het niet laten om je af te lopen. Na 2km viel het me op dat Hasselt nogal heeeeel wat kleine straatjes heeft die kronkelen door het centrum. Het hield maar niet op. Juist op 1 plaats had ik het moeilijk. Eén of andere leuke café baas had een pint bier uitgestald staan ... en die was zo aanlokkelijk. Toch maar gelaten. De supporters waren ook leuk, hier en daar hoorde ik mijn naam roepen. Bleek achteraf dat het allemaal collega's waren. Bruno is dus niet alleen lomp, maar nog blind ook. Zou dit te maken hebben met een dagje ouder worden ?
De laatste bocht voorbij zag ik de klop net op 1u19 komen. "Je niet laten kennen Bruno, je kunt onder de 1u20 eindigen," schoot me te binnen. Er dan maar alles uitgepersen, en ja : à 20,7km/u en hartslag 200 liep ik over de streep om 1:59:59.
Bij het afkloppen van mijn harstlagmeter besefte ik dat dit niet klopte.
Hier vervoeg ik
Jan : hoe kan het nu in godsnaam dat die Hasselaars de ChampionChip nog niet ontdekt hebben ? Deze is zelf al in Parijs gekend ! En die fransen komen meestal achter met alles (zeg maar dat het een halve fransman is die het zegt)
Hoedanook : nu heb ik een uitdaging voor de 7 heuvelenloop : opnieuw 1:17:33 proberen te halen. Deze keer met hellingen en niet het vlakke Limburg
Een toemaatje : mijn dochter is de ideale supporter. Alleen dat ze vanmorgen niet snel genoeg naar school kon om te gaan zeggen tegen 1 van haar vriendjes dat haar mama de snelste was van allemaal (ze was de 1ste vrouw, belgisch cross campioene nota bene). Dat papa meeliep was ze al lang vergeten. Wat voor liefde dat men toch van kinderen krijgt ...
Heb eindelijk de vlaamse verantwoordelijke van championchip te pakken gekregen.
er sommige van onze noorderburen op het briljante idee gekomen om het principe van chip of bel die aan koeën hangt, te gebruiken om mensen digitaal te registreren bv op wieler- en loopwedstrijden. De Championchip was geboren. Het grootste verschil met de koe-chip is de grootte. Het geluid werd vervangen door een electronisch signaal dat door een computer gelezen wordt ipv een boer. Kwestie van makkelijk te werken.
Waarom bieden sommige wedstrijden niet de mogelijkheid om met een eigen chip te lopen ? Er is een nieuwe tendens om "one-time-use" chips te gebruiken en deze een logo te geven. Frankrijk zou daar de voorloper van zijn. bv de chip van de laatste 20km van Parijs is een one-time chip met logo. Idem dito voor de komende marathon van Parijs. Dit zal dan waarschijnlijk een collector item worden.
